SYNOD O SYNODALNOŚCI

W całym Kościele trwa synod o synodalności. Jesteśmy po owocnych spotkaniach parafialnych, podczas których mogliśmy wzajemnie się usłyszeć i podzielić tym, jak doświadczamy wspólnej drogi wiary w naszym Kościele.

Parafialny zespół synodalny najbliższy czas przeznaczy na analizę wniosków z naszych parafialnych spotkań. Następnie podamy datę spotkania otwartego dla wszystkich, z możliwością zapoznania się z naszym podsumowaniem. Zostanie ono wysłane do zespołu diecezjalnego, a u nas będzie mogło posłużyć jako cenne źródło inspiracji dla działań w naszej parafii, już niezależnie od synodu ogólnokościelnego.

Przypominamy, że synod to proces odbywający się w całym Kościele, a polega na wzajemnym spotkaniu się i wysłuchaniu, co Duch Święty chce powiedzieć przez każdego z ochrzczonych. Do spotkań synodalnych zaproszone są tak osoby praktykujące, jak i niepraktykujące. Ma to umocnić więzi między nami we wspólnym przemierzaniu drogi ku świętości. Informacje o synodzie i materiały pomocne do spotkania można znaleźć poniżej.




Co to jest synod?

https://www.diecezja.gda.pl/content/co-to-jest-synod.pdf

Pytania do spotkań

Aby pomóc w pogłębionej analizie tego fundamentalnego pytania, poniższe tematy podkreślają istotne aspekty "przeżywanej synodalności" (DP, 30). Odpowiadając na te pytania, warto pamiętać, że "podążanie razem" odbywa się na dwa głęboko powiązane ze sobą sposoby. Po pierwsze, podążamy razem, ze sobą nawzajem, jako Lud Boży. Następnie, podążamy razem jako Lud Boży z całą rodziną ludzką. Te dwie perspektywy ubogacają się wzajemnie i są pomocne w naszym wspólnym rozeznawaniu w kierunku głębszej komunii i bardziej owocnej misji.

Pytania towarzyszące każdemu z dziesięciu poniższych tematów mogą być użyte jako punkt wyjścia lub pomocne wskazówki. Wasza rozmowa i dialog nie muszą się ograniczać do poniższych pytań:

1. TOWARZYSZE PODRÓŻY

W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy na tej samej drodze, ramię w ramię. W naszym Kościele lokalnym kim są ci, którzy "podążają razem"? Kim są ci, którzy wydają się bardziej oddaleni? W jaki sposób jesteśmy wezwani, aby wzrastać jako towarzysze? Jakie grupy lub osoby pozostają na marginesie?

2. SŁUCHANIE

Słuchanie jest pierwszym krokiem, ale wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń. W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które czasami ignorujemy? W jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza kobiety i młodzi ludzie? Co ułatwia lub utrudnia nasze słuchanie? Jak dobrze słuchamy tych, którzy są na peryferiach? W jaki sposób jest włączony wkład osób konsekrowanych, mężczyzn i kobiet? Jakie są ograniczenia w naszej zdolności słuchania, zwłaszcza tych, którzy mają inne poglądy niż nasze własne? Jaka jest przestrzeń dla głosu mniejszości, zwłaszcza tych, którzy doświadczają ubóstwa, marginalizacji lub wykluczenia społecznego?

3. ZABIERANIE GŁOSU

Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość. Co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie? Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne? Jak funkcjonują relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)? Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?

4. CELEBROWANIE

"Podążanie razem" jest możliwe tylko wtedy, gdy opiera się na wspólnotowym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii. W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i ukierunkowują nasze wspólne życie i misję w naszej wspólnocie? W jaki sposób inspirują najważniejsze decyzje? W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii? Jaka przestrzeń jest dana na uczestniczenie w posłudze lektora i akolity?

5. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W NASZEJ WSPÓLNEJ MISJI

Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie. Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji Kościoła? Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji? Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane? W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa w różny sposób (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko itp.). W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w sposób misyjny? W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i przez kogo?

6. DIALOG W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, ale umożliwia także wzajemne zrozumienie. W jakim stopniu różne osoby w naszej wspólnocie spotykają się, aby prowadzić dialog? Jakie są miejsca i środki dialogu w naszym Kościele lokalnym? W jaki sposób krzewimy współpracę z diecezjami sąsiednimi, wspólnotami zakonnymi na danym terenie, stowarzyszeniami świeckich i ruchami itd.? W jaki sposób są rozwiązywane różnice poglądów, konflikty i trudności? Na jakie szczegółowe kwestie w Kościele i społeczeństwie powinniśmy zwrócić większą uwagę? Jakie doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania mamy z wyznawcami innych religii i z osobami bez afiliacji religijnej? W jaki sposób Kościół prowadzi dialog i uczy się od innych instytucji społeczeństwa: świata polityki, ekonomii, kultury, społeczeństwa obywatelskiego i ludzi żyjących w ubóstwie?

7. EKUMENIZM

Dialog między chrześcijanami różnych wyznań, zjednoczonymi przez jeden chrzest, zajmuje szczególne miejsce na drodze synodalnej. Jakie relacje ma nasza wspólnota kościelna z członkami innych tradycji chrześcijańskich i wyznań? Co nas łączy i jak razem podążamy? Jakie owoce przyniosło nam wspólne podążanie? Jakie są trudności? Jak możemy zrobić następny krok we wspólnym podążaniu naprzód?

8. WŁADZA I UCZESTNICTWO

Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym. W jaki sposób nasza wspólnota kościelna określa cele, do których należy dążyć, drogę do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć? W jaki sposób sprawowana jest władza lub zarządzanie w naszym Kościele lokalnym? W jaki sposób praca zespołowa i współodpowiedzialność są realizowane w praktyce? W jaki sposób i przez kogo przeprowadzane są ewaluacje? Jak są promowane posługi i odpowiedzialność świeckich? Czy mamy owocne doświadczenia synodalności na poziomie lokalnym? Jak funkcjonują organizmy synodalne na poziomie Kościoła lokalnego (Rady Duszpasterskie w parafiach i diecezjach, Rady Kapłańskie itd.)? Jak możemy promować bardziej synodalne podejście w naszym uczestnictwie i przewodzeniu?

9. ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE DECYZJI

W stylu synodalnym podejmujemy decyzje poprzez rozeznawanie tego, co Duch Święty mówi przez całą naszą wspólnotę. Jakie metody i procesy stosujemy w podejmowaniu decyzji? Jak je można ulepszyć? Jak krzewimy branie udziału w podejmowaniu decyzji w strukturach hierarchicznych? Czy nasze metody podejmowania decyzji pomagają nam słuchać całego Ludu Bożego? Jaki jest związek między konsultacją a podejmowaniem decyzji i jak to realizujemy w praktyce? Jakich narzędzi i procedur używamy, aby promować przejrzystość i możliwość rozliczenia? Jak możemy wzrastać we wspólnotowym rozeznawaniu duchowym?

10. FORMOWANIE SIĘ W SYNODALNOŚCI

Synodalność pociąga za sobą otwartość na zmiany, formację i ciągłe uczenie się. W jaki sposób nasza wspólnota kościelna formuje ludzi, aby byli bardziej zdolni do "podążania razem", słuchania siebie nawzajem, uczestniczenia w misji i angażowania się w dialog? Jaka formacja jest oferowana, aby wspierać rozeznawanie i sprawowanie władzy w sposób synodalny?

Strona internetowa Synodu [Synod 2021 - 2023] oferuje sugestie, jak postawić te pytania różnym grupom ludzi w sposób prosty i angażujący. Każda diecezja, parafia czy grupa kościelna nie powinna starać się odpowiedzieć na wszystkie pytania, ale powinna rozeznać i skupić się na tych aspektach synodalności, które są najbardziej istotne w jej kontekście. Uczestnicy są zachęcani do szczerego i otwartego dzielenia się swoimi doświadczeniami z ich rzeczywistego życia oraz do wspólnej refleksji nad tym, co Duch Święty mógłby objawić poprzez to, czym dzielą się ze sobą nawzajem.




Spotkanie I - Towarzysze podróży

  1. Kościół ma być głosicielem prawdy.
  2. Na wspólnej drodze powinien nas łączyć jeden cel - Jezus Chrystus.
  3. Mamy się formować Słowem, Eucharystią m.in. by być świadkiem, by troszczyć się o innych.
  4. Towarzyszami mojej / naszej podróży mają być również ci, którzy swoim zachowaniem mnie drażnią.
  5. "Jak nie mogę rozmawiać z bliskimi o Bogu, to mogę porozmawiać z Bogiem o bliskich".
  6. Nieustanne wzywanie Ducha Świętego by nam pokazywał jaki ma być Kościół.
  7. Wspólnota w kościele gromadzi ludzi, którzy widzą sens ich życia w Bogu, którzy nie są anonimowi.
  8. Ludzie należący do Kościoła (wspólnot) powinni być autentyczni w swoim życiu i wierze, czyli żyć Ewangelią taką jaką głoszą, szczerzy w postępowaniu.
  9. Powinniśmy słuchać innych, zwłaszcza tych, którzy odeszli od Kościoła.
  10. Mamy pilnować siebie samych na drodze wzrostu, trenować się w pokorze.
  11. Nie powinniśmy być anonimowi w lokalnych społecznościach, gdyż mogą być świadectwem dla innych.
  12. Powinniśmy się stale modlić o jedność Kościoła.


Spotkanie II - Zabieranie głosu / Celebracja

  1. Wspólnoty w parafii mają być otwarte i szanować innych.
  2. "Te pytania synodalne, są bez sensu. Rozmawiamy na tematy zastępcze, a tu trzeba rzucić się na kolana, a nie utrzymywać status quo w Kościele".
  3. Księża teraz "pracują" w parafii, podczas gdy kiedyś mieli "powołanie" do parafii, czy ja też mam w rodzinie "pracować"?
  4. Naprawa błędów ma zaczynać się od siebie.
  5. Bardzo ważne znaczenie we wspólnocie ma kapłan.
  6. Nie ma w kościele miejsca, gdzie można powiedzieć coś od siebie.
  7. Nie ma w Kościele nauki o Eucharystii (np. przed Mszą św.) gdzie ludzie mogą dowiedzieć się co się dzieje na ołtarzu.
  8. Zbyt duża dominacja konkretnych osób na spotkaniu synodalnym - komentują inne wypowiedzi!


Spotkanie III - Współodpowiedzialni w naszej wspólnej misji

Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie. Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji Kościoła? Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji? Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane? W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa w różny sposób (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko, itp.)? W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w sposób misyjny? W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i przez kogo?

  1. Do misji napędza dopiero doświadczenie Żywego Chrystusa.
    Głosić możemy na 2 sposoby:
    • życiem,
    • przepowiadaniem.
    Przeszkadza w tym pycha, lenistwo, strach i wstyd.
    Nie widzę, żeby Kościół powszechny wspierał mnie w misji. Moja wspólnota, do której należę, mnie wspiera w tym.
  2. Synod to nie jest pobór na ewangelizatorów. Synod nie jest po to, by mobilizować do ewangelizowania. Trzeba stworzyć do tego przestrzeń.
  3. Synod pokazuje kryzys Kościoła w misyjności.
    Ludzie nie są odpowiedzialni za Kościół, chcą tylko odrobić obowiązek wobec Boga.
  4. Moją misyjnością jest bycie pedagogiem, wychowanie nowego pokolenia, pokazać, że nie znam wszystkich odpowiedzi. Pierwszą misją jest wychowanie naszych dzieci.
    Duża część ludzi nie chodzi do kościoła, bo są "na obrzeżach", kobiety nie mają sukienek, tylko spodnie i nie mieszczą się w "kanonie kościółkowym".
  5. My musimy dbać o pedagogikę, aby uczyć dobrze nasze dzieci. Na każdym stanowisku działać odpowiedzialnie, pracować jako katolicy.
  6. Głoszenie Ewangelii jest najważniejsze. Misyjność Kościoła - warto by było zauważyć, że młodym ludziom hasło "zostaw wszystko i idź" jest nieznane w dzisiejszych czasach. Nie są w stanie się zaangażować na całe życie. Dziś świat stawia im wyzwania tylko czasowe "od - do", widzimy to teraz na ślubach: na całe życie?! - nigdy!
    Może warto spojrzeć na to w ten sam sposób i proponować młodym misje czasowe, na 2-3 lata. Nie od razu na całe życie.
  7. Będę misyjna, jeśli będę sobą. Musimy ewangelizować nasze społeczeństwo - Polaków, nasz kościół wewnętrzny, aby był silny.
    W rodzinie to najważniejsze.
    Za mało jest katolików w Internecie, nie ma nic o cudach, o świętych, strony diecezjalne, itp. Ewangelizacja naszego społeczeństwa.
  8. Uczulić wszystkich na Sacrum w Kościele. Ludzie boją się powiedzieć słowo "Święty". Kapłani powinni zwracać uwagę na słowo "Święty". Nie powinno się mówić "Msza", ale "Msza Święta", nie "spowiedź", ale "Spowiedź Święta". Nie ma szacunku dla kapłanów. Na podstawie jednego filmu oskarża się bp. Janiaka, Gulbinowicza, donosi się do Watykanu na kapłanów, a kapłana się skazuje - to boli.
  9. Edukować rodziców dzieci komunijnych, bo to jest czas ewangelizacji.
  10. Może charytatywność jest naszą misją w codzienności. Bierzmy to, co dobre z tego świata. Internet - to jest przyszłość Kościoła.
  11. Kościół jest oparty o Chrystusa, a nie ma być społecznikiem. Msza to nie uczta, to wspomnienie ofiary Jezusa.
    Nie oczekujemy łagodzenia, chcemy trzymać się magisterium Kościoła. Nie chcemy iść drogą kościoła niemieckiego, nie ulec łatwości jak inne kościoły.
  12. Jestem przeciwnikiem mówienia "Dzień dobry" przez Ojca Świętego zamiast "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus".
  13. My powinniśmy wymagać od siebie, ale też od naszych zwierzchników.
  14. Wszyscy jesteśmy ochrzczeni, ładni, brzydcy, lgbt, matki z dziećmi, łysi, z tatuażami. Nie możemy się odczłowieczać. Każdy z nas ma inną perspektywę.
  15. Nie mamy dobrego duszpasterstwa, ludzie czytają i idą za objawieniami prywatnymi, a przecież to nie jest zgodne z nauką Kościoła.
  16. Bardzo się cieszę, że odchodzą ludzie, którym "babcia kazała chodzić do kościoła". Cieszę się, że to już nie jest tradycja, np. ślub kościelny, a zostają w Kościele ludzie z wyboru. To piękne.


Spotkanie IV - Władza i uczestnictwo / Rozeznawanie i podejmowanie decyzji

  1. Ten Synod to jest zaskoczenie, co my w ogóle mamy mówić.
    W Niemczech przychodzą ludzie niewierzący, chcą decydować o Kościele. Przyjdzie taki ktoś z rozbitej rodziny i chce iść do Komunii i będzie chciał tak zmieniać, pod siebie.
    Niech księża w Watykanie decydują - są chyba tam mądrzy myśliciele.
    Komunia najlepiej na kolanach.
    Jest władza kapłanów - niech oni odpowiadają. Tam, gdzie to wyjdzie, to wyjdzie. Raczej źle, a nie dobrze.
  2. Problem Komunii rozdziela Kościół! To by trzeba rozstrzygnąć. Ten temat powinien być rozstrzygnięty. To powinno zaistnieć we wnioskach.
  3. Po co ten Synod?! Pokazać, co jest dobre, ale też jakie są problemy. Najpierw trzeba usłyszeć problemy, żeby zacząć szukać odpowiedzi.
  4. Ważne jest, aby to, co powiedzieliśmy, było usłyszane gdzieś wyżej, a nie tylko "pogadanie dla pogadania".
  5. Uczymy się słuchać siebie. Ludzie kochają Boga i Kościół jest dla nich ważny. Synod ma być taką "szkołą słuchania siebie". Nawet jeśli nie dojdziemy do wniosków, to chociaż nauczymy się mówić.
  6. Władza: księża nie powinni zajmować żadnych stanowisk dyrektorskich ani kierowniczych w żadnych fundacjach i organizacjach kościelnych. Ich postawa "w pracy" nijak się ma do Ewangelii. Często są nieprzygotowani do takich stanowisk. Przez takie działanie ludzie tracą wiarę, odchodzą od Kościoła. Znam to z pierwszej ręki.
    Nie ma w Kościele żadnych narzędzi do ewaluacji, sprawdzenia, czy dany styl, dane dzieło coś dało. Czy ten, czy inny sposób jest dobry w parafii. Więcej trzeba angażować świeckich do pracy z bierzmowanymi, do kursów przedmałżeńskich. Spokojnie kancelarię parafialną może ogarnąć osoba świecka - do tego nie potrzeba święceń. Księża niech się zajmą głoszeniem Słowa i pracą duszpasterską, a nie fundacjami i budowami.
  7. Zaczynamy rozliczać Kościół, jako edukację metodami edukacyjnymi (ewaluacja itp...). To nakładka. Powinniśmy wrócić do nauczania Kościoła. Osoby będą chciały weryfikować Kościół, ale nie można do tego używać narzędzi świeckich.
  8. Osobami odpowiedzialnymi są przede wszystkim Proboszcz i Wikariusze. Czy te osoby z rady parafialnej są pełne Ducha? Głos rady parafialnej powinien być tylko "dodatkowy".
  9. Kościół ma 2000 lat, nie wolno nic zmieniać. Bóg jest jeden - niezmienny. Nie musimy wprowadzać żadnych zmian. Pismo Święte jest niezmienne. Zmiany są niezgodne z naszą religią. Nie słyszałem, żeby obecnie katolik zamordował kogoś w Imię Boga. Mamy Papieża - trzeba się za Niego modlić.
  10. Kapłan jest powołany przez Boga do służby kapłańskiej, dzielenia się Słowem - "pozyskiwaniem" owieczek. Obowiązków kapłana jest za dużo. Dla mnie kapłan jest przede wszystkim posłany do głoszenia Słowa. Cały czas słyszymy, że Kościół to "my" - czy to tylko modlitwa, czy mogę coś więcej. Jakie może być zaangażowanie dla świeckich? Jak Proboszczowie mogliby się podzielić odpowiedzialnością za parafię? Remonty, rozliczenia?
    Moje odczucie Rad Parafialnych? One są fikcją w naszym Kościele. Kilka razy widziałem, że rada parafialna powstawała na papierze przed wizytą Biskupa.
    Kapłan jest i będzie odpowiedzialny.
    Ludzie nie przychodzą do kościoła. Inaczej jest, gdy zapraszają świeccy, a inaczej, jak jest to tylko w ogłoszeniach.
  11. Jest przedsiębiorstwo - tam zarządza Dyrektor. Nikt nie podejmuje decyzji za dyrektora (Proboszcza). Dobrze, że są w naszej parafii wspólnoty. Dzięki Proboszczowi parafia odżyła.
    Jak zachęcić niewierzących? Gdzie są Ci ludzie? Jak mamy wpływać na decyzję proboszcza, skoro wspólnoty nie przysyłają swoich przedstawicieli?
  12. Kto działa w Synodzie? Tylko osoby po formacji lub będące we wspólnotach, modlące się.
  13. Ja nie mogę podejmować decyzji. Ja chcę służyć Kościołowi, ale znam osoby, które zostały skrzywdzone w kościele, np. robiły dekoracje (z własnych pieniędzy), ale Proboszcz to rozwalił, bo mu się nie podobało.
  14. Skupmy się na nauczaniu papieża Benedykta i Jana Pawła II, a nie jakieś tematy zastępcze.
  15. Synod powinien podkreślić, że najpierw trzeba sprawdzić, czy osoby chcące zmieniać Kościół są w Kościele, czy znają KKK, Pismo Święte.
    My nie tworzymy Kościoła w Polsce, nie mamy tworzyć nowego kościoła "polsko-katolickiego", mamy czerpać z Tradycji, a nie coś zmieniać i to przez osoby, które chcą rozwalić to, co dotychczas.
  16. Najważniejsze jest prowadzenie ludzi do zabawienia, nie możemy rozmawiać w Islamem.
  17. Jeśli Dyrektor nie słucha swoich pracowników, to podejmuje złe decyzje. Nie ma dobrych danych. My nie decydujemy, ale ważne, aby słuchać ludzi w kościele.
  18. Należy popracować nad stworzeniem odpowiednich rad parafialnych.
  19. Czy Synod jest po to, żeby ułatwić, czy utrudnić życie ludziom? Ułatwienia, wprowadzane w Kościele tyko niszczą Kościół! Bądźmy konserwatywni! Niech księża mówią według nauki Benedykta i Jana Pawła II, a nie jakieś wynalazki. Kapłani są święci.




Strona synodu o synodalności - Archidiecezja Gdańska